Pasieką opiekuje się mistrz floridaconservationcoalition pszczelarski Bartłomiej Dendek.

MIÓD GRYCZANY

Jest jednym z tych miodów, które są dość mocno charakterystyczne. Jego główną cechą rozpoznawalną jest kolor, który jest ciemnej barwy image source. Kolor ciemno-brązowy oraz intensywny zapach kwiatów gryki są jego znakami szczególnymi. Jego swoisty ostry smak bardzo często sprawia, że jest niezbyt lubiany przez dzieci. Znakomicie sprawdza się jednak jako dodatek do napojów sport-livestream.com
, wypieków czy wytwarzania miodu pitnego. Podobnie jak i inne miody, pszczeli miód gryczany ma wiele właściwości leczniczych. Jednak miód gryczany jest jednym z najbardziej wartościowych miodów obok miodu spadziowego. Istenieje bowiem zasada, że im ciemniejszy miód tym więcej posiada składników sprzyjających naszemu zdrowiu. Zasada ta jak najbardziej sprawdza się, widać to bardzo dobrze właśnie na przykładzie miodu gryczanego. Znakomity wpływ na układ krwionośny miodu gryczanego znany jest już człowiekowi od wieków. Polecany jest on bardzo często w leczeniu niedokrwistości. Istnieją nawet przypadki wyleczenia wrodzonych organic nugs wad serca oraz naczyń krwionośnych dzięki kuracji wzbogaconej właśnie o miód gryczany. Miód ten zawiera bardzo dużą ilość żelaza i innych pierwiastków pozytywnie wpływających na nasze zdrowie. Żelazo zawarte w miodzie gryczanym jest w pełni przyswajalne w przeciwieństwie do żelaza zawartego na przykład w mięsie czy warzywach. Tak dobra przyswajalność jest zależna od obecności innych składników zawartych w miodzie. Wiele osób uważa nawet system, że naturalny miód gryczany posiada także właściwości odmładzające. Bardzo dobrym pomysłem jest więc wzbogacanie naszych posiłków miodem gryczanym, powoduje to bowiem zwiększenie wchłaniania żelaza przez nasz organizm. Dodatkowo miód taki może być znakomitym dodatkiem do kawy. Bardzo wiele osób moolahoops bowiem stosuje go zamiast cukru. Takie działanie na pewno wyjdzie nam na zdrowie. Dlatego też warto jest zawsze mieć pod ręką słoik miodu gryczanego. Jego dostępność oraz łatwość zakupu również pozytywnie przemawia za jego wyborem.

MIÓD LIPOWY

Pszczelarze nazywają lipę “królową pożytków miododajnych”. Kwitnie ona w czerwcu i lipcu zapewniając pszczołom mnóstwo pracy. W stanie płynnym jego barwa mieni się od zielonkawo-żółtej do jasno-bursztynowej. Jego kolor zależy od terminu zbioru. Im później pozyskiwany tym bardziej ma barwę wpadającą w brąz. Po krystalizacji jego barwa zmienia się w biało-żółtą lub złocisto-żółtą, a konsystencja robi się drobnoziarnista. W smaku jest on dość ostry, niekiedy nawet gorzkawy. Pozyskuje się go niezwykle trudno, ponieważ wbrew pozorom lipa jest bardzo rzadko spotykanym drzewem na terenie Polski. Miód lipowy stosuje się często przy leczeniu zapalenia górnych dróg oddechowych, ale też i przy zwykłych przeziębieniach i grypie. Działa on wykrztuśnie, dlatego jest świetnym lekiem na kaszel. Działa on również przeciwgorączkowo i uspokajająco. Jego zastosowań jest mnóstwo i można by je wymieniać bez końca.

MIÓD WRZOSOWY

To miód o silnym aromacie, wyrazistym smaku i niespotykanej konsystencji galarety, która zanika po krystalizacji. Nazywany bywa królem miodów, ponieważ trudność i pracochłonność w pozyskaniu a także mała ilość wrzosowisk w Polsce sprawia, że dostępny jest w nielicznych pasiekach.

Poszukiwany jest najczęściej z powodu wyjątkowego smaku i walorów leczniczych: pomocny w leczeniu stanów zapalnych dróg moczowych i web, stanów zapalnych jelit i biegunkach.

MIÓD wielokwiatowy

Najbardziej popularny miód o barwie jasnożółtej po ciemno herbacianą. Miód wielokwiatowy pod względem składu chemicznego cechuje duża różnorodność. Decyduje o tym nektar kwiatowy pochodzący z wielu roślin miododajnych. Miód Wielokwiatowy jest lekkostrawny, wzmacnia organizm i odporność, dodaje energii i witalności. Łagodny zazwyczaj smak jest natomiast zależny od składu nektaru, z jakiego powstał. Stosowany przy przeziębieniach, alergiach, katarze siennym, chorobach serca. Pozyskany w tym sezonie Miód Wielokwiatowy posiada w swoim składzie nektar lipy, akacji, białej koniczyny, facelii oraz chabra bławatka.

MIÓD rzepakowy

Jest bardzo popularnym miodem w naszym kraju. Łatwo go rozpoznać po bardzo jasnym kolorze. W postaci płynnej ma kolor słomkowy. Natomiast po skrystalizowaniu przybiera barwę jasno żółto-kremową. Ze względu na dużą zawartość glukozy w miodzie rzepakowym bardzo rzadko spotyka się go w postaci płynnej. Krystalizuje się on w ciągu kilku dni po odebraniu pszczołom, a niekiedy nawet w plastrach. Zdecydowanie lepiej jest nabywać ten gatunek miodu już w postaci krupca, szczególnie jeśli zależy nam na jego właściwościach leczniczych. Miód rzepakowy polecany jest na schorzenie różnych organów wewnętrznych, między innymi trzustki, nerek i wątroby. Podobnie jak i inne gatunki miodów posiada właściwości przeciwmiażdżycowe, obniża ciśnienie oraz dostarcza sercu substancji odżywczych. W ogóle, poprzez wspomnianą wcześniej dużą zawartość glukozy, zalecany jest w przypadku wyczerpania organizmu, wykonywania wyczerpującej pracy fizycznej bądź umysłowej. Konsystencja już skrystalizowanego miodu zazwyczaj określana jest jako “smalcowata” i doskonale nadaje się do smarowania pieczywa czy też dodawania do napojów. Codziennie spożywany miód w postaci dodatku do przestudzonej herbaty, wody lub chłodnej lemoniady słodzonej miodem czy w czystej postaci najlepiej wpływa na organizm. Systematyczność zapewnia ciągłe dostarczanie dobroczynnych składników, które mają szerokie zastosowanie. Najczęściej miodu używa się na stany zapalne górnych dróg oddechowych. Mają one działanie łagodzące, antyseptyczne oraz stymulujące układ odpornościowy. Warto jednak znać zastosowanie konkretnych gatunków miodu na konkretne przypadłości. Naturalny miód rzepakowy dobroczynnie wpływa i wspomaga leczenie zapalenia jamy ustnej, schorzeń żołądka i dwunastnicy. Znane jest również jego działanie na problemy skórne. Przyspiesza gojenie się ran i chroni przed zakażeniem. W przeciwieństwie do innych odmian miodu miód rzepakowy ma skłonność do łapania wilgoci z powietrza, dlatego należy go przechowywać w szczelnie zamkniętych naczyniach. Nie przestrzeganie tego może doprowadzić nie tyle do rozwodnienia miodu, co do fermentacji wierzchniej warstwy miodu. Przyczyną tego są zarodniki drożdżaków występujące w niewielkiej ilości w miodzie. Miód jest wszak substancją biologicznie aktywną i należy przechowywać ją we właściwych warunkach żeby nie straciła swoich wartości odżywczych.

MIÓD Z CHABRA BŁAWATKA

Jest to miód bardzo aromatyczny, w stanie płynnym kolor żółty z odcieniem zielonkawym. Po skrystalizowaniu przybiera kolor jasno żółty. Miód ten jest ciężki do uzyskania z tego względu, że ta roślina jest chwastem i rośnie na polach uprawnych, więc rolnicy ją zwalczają. Dlatego rzadko się uzyskuje ten miód. W zasadzie można go uzyskać tylko w pasiekach zlokalizowanych na terenie upraw ekologicznych, których nieodzownym elementem jest roślinność naturalna (między innymi chaber bławatek), ponieważ nie jest ona w żaden sposób zwalczana, a stanowi harmonię z roślinnością uprawną. Co do właściwości miodu bławatkowego to należy podkreślić fakt, że w miodzie tym znaleziono największą ze wszystkich miodów zawartość lizozymu, około 15,28 ľg/g. Dla porównania w miodzie akacjowym 1,50 ľg/g. lipowym 4,96 ľg/g. a gryczanym 3,96 ľg/g. Lizozym występujący w układzie trawiennym pszczół, zwierząt i ludzi jest jednym z podstawowych czynników ich układu odpornościowego. Ma on wpływ na tak zwaną odporność nieswoistą, polegającą na wytwarzaniu określonych, odpornościowych elementów komórkowych. Tak więc lizozym chroni rodzinę pszczelą przed zakażeniem z zewnątrz. Z drugiej strony enzym ten po przedostaniu się do miodu spełnia rolę antybiotyczną. W wyniku działania enzymatycznego lizozym rozpuszcza ściany komórkowe bakterii.

MIÓD faceliowy

Jasnożółty do zielonkawego miód z facelii przypomina miód akacjowy. Ma przyjemny, delikatny smak, jest jednak od niego bardziej aromatyczny i posiada lekko kwaskowaty posmak. Krystalizuje na jasnokremowo lub prawie biało. Może być stosowany tak jak każdy inny miód w codziennym żywieniu.

Doskonale wzmacnia organizm. W zapobieganiu przeziębieniom oraz stanom zapalnym górnych dróg oddechowych i zwalczaniu ich może być stosowany z równym skutkiem jak miód rzepakowy. Oprócz tego należy go spożywać po ciężkiej pracy fizycznej i intelektualnej. Jak najbardziej nadaje się do wspomagania leczenia chorób układu pokarmowego: nieżycie żołądka, wrzodach żołądka i dwunastnicy, problemach z wątrobą, trzustką i woreczkiem żółciowym. Podobnie jak inne jasne miody nektarowe może pomóc przy leczeniu chorób układu krążenia, niewydolności mięśnia sercowego miażdżycy, a także nadciśnieniu tętniczym. Pomaga przy leczeniu astmy oskrzelowej. Ze względu na łagodny smak i aromat można go stosować zamiast cukru do słodzenia wszelkich napojów i potraw.

MIÓD sekcyjny

Jest najbardziej wartościowy, gdyż powstaje w specjalnie przygotowanych rameczkach, które bezpośrednio po wyjęciu z ula są specjalnie pakowane, aby zabezpieczyć przed wpływami atmosferycznymi. Dzięki temu zachowują swoją wartość odżywczą do 3 lat i praktycznie się nie krystalizują.

Pyłek kwiatowy

Pyłek wykazuje działanie antybakteryjne, odtruwające, odżywcze. Obniża poziom cholesterolu, powoduje wzrost hemoglobiny i przyrost czerwonych ciałek krwi, zwiększa wydzielanie insuliny powodując obniżenie poziomu cukru we krwi. Wzmacnia układ odpornościowy. Podnosi sprawność fizyczną. Znajduje zastosowanie w przypadkach wyczerpania fizycznego i psychicznego, wzmożonego wysiłku (sport, cięzka praca), obniżonej odporności, anemii, miażdżycy, cukrzycy, stany zapalne i przerostu gruczołu krokowego, nadmierne wypadanie włosów, choroby wątroby (zatrucia), w stanach niedoborów pokarmowych. W profilaktyce w stanach obniżonej odporności kurację pyłkową najlepiej przeprowadzać wiosną i jesienią 2-3 razy w ciągu roku przez okres jednego miesiąca. W celu zwiększenia przyswajalności pyłek należy zmielić lub namoczyć w przegotowanej wodzie przez około 1-2 godz.

Propolis

Nazywany też kitem pszczelim to mieszanina substancji zbieranych przez pszczoły z pąków i kory roślin liściastych i iglastych, balsamu pyłkowego wytwarzanego z pyłku kwiatowego w wolu pszczelim i wosku.

Propolis jest produktem o bardzo bogatym, nie do końca poznanym składzie. Główną masę stanowią żywice, olejki eteryczne, woski, garbniki, flawonoidy. Propolis to rodzaj naturalnego antybiotyku. Stwierdzono jego antybakteryjne, antywirusowe i przeciwgrzybiczne działanie. Posiada też właściwości regenerujące. W medycynie ludowej zajął ważne miejsce jako środek stosowany w leczeniu różnych stanów zapalnych, trudno gojących się ran, odleżyn i oparzeń. W przypadku złamań przyspiesza zrastanie kości.